یک جهان شراره تنها ............. مانده در میان صحرا
به درد خود سوزد ........................ به سوز خود سازد
سوزد از جفای دوران ....................... فتنه و بلای طوفان
فنای او خواهد ......................... به سوی او تازد
من هم ای یاران تنها ماندم
آتشی بودم برجا ماندم

******
با این گرمیِ جان ........................ در ره مانده حیران
این غم خود .................... به کجا ببرم
با این جان سوزان ..................... با این پای لغزان
ره به کجا ............................ ز بلا ببرم
می یی یی یی یی سوزم گر چه .................... با آ آ آ آ آ آ آ بی پروایی
می یی یی یی یی لرزم بر خود .................... اَ اَ اَ اَ اَ اَ از این تنهایی
من هم ای یاران تنها ماندم
آتشی بودم برجا ماندم

******
آتشین خو ............... هستی سوزم
شعله جانی ............... بزم افروزم
بی پناهی ........... محفل آرا
بی نصیبی ................ تیره روزم

آ _ آ آ آ آ آ_آ آ آ آ ............... آ _ آ آ آ آ آ_آ آ آ آ

من هم ای یاران تنها ماندم
آتشی بودم برجا ماندم

******