آمد آمد با دلجویی ...... گفتـــا بــــا مـــن
تـــــنها منشین ...... برخیز و ببین
گلـــــــــهای خندان صحرایی را ...... از صحرا دریاب این زیبایی را

******

با گوشه گرفتن، درمان نشود غــــــــم ...... برخیز و به پا کن، شوری تو به عالم
تو که عزلت گزیده ای، غم دنیا کشیده ای ...... ز طبیعـت، چـــــــه دیـــــــده ای تـــــــو
تو که غمگین نشسته ای، زجهان دل گسسته ای ...... بـــــــه چــــــه مــــــقصد، رســیــده ای تــــــو

******

آمد آمد با دلجویی ...... گفتـــا بــــا مـــن
تـــــنها منشین ...... برخیز و ببین
گلـــــــــهای خندان صحرایی را ...... از صحرا دریاب این زیبایی را

******

زین همه طروات از چه رو نهان کنی ...... شـــکوه تا به کی زجور این و آن کنی
دل غمین به گوشه ای چرا نشسته ای ...... جــــان من مگر تو عمر جاودان کنی
تا کی تو چنین باشـــی ...... عمری دل غمین باشی
گل گشت چمن بهتر ...... یا گوشه نشین باشی
تا کی باید باشـــی ...... افسرده در بند دنیا
خندان رو شو چون گل ...... تـــــــــا بینی لبخند دنیا

******

آمد آمد با دلجویی ...... گفتـــا بــــا مـــن
تـــــنها منشین ...... برخیز و ببین
گلـــــــــهای خندان صحرایی را ...... از صحرا دریاب این زیبایی را

******